เมื่อคราวต้องไปนอนที่โรงพยาบาล

 

 

เมื่อครั้งที่ไปหาหมอรอบแรก มีไข้ไม่สูงนัก ยังร่าเริง

สุดหล่อมาแล้วคร้าบบบ...

ยิ้มพิมพ์ใจ

โชว์ฟันแปดซี่ 555...

วันที่มาหาคุณหมอรอบที่สอง กำลังรอจะไปเจาะเลือดอยู่ อี๊ยยย...เจ็บแน่ๆเลย

และแล้วก็ต้องแอดมิทคร้าบบบ...โดนทิ่มเข็มน้ำเกลือด้วย ผลเลือดออกมาว่ามีไวรัส ตอนแรกคุณหมอบอกว่าอาจจะเป็น  
ไข้เลือดออก แต่เมื่อตรวจสอบละเอียดแล้วเป็นไวรัสลงกระเพาะครับผม

น้องนนท์โดนทิ่มเข็มน้ำเกลือและพันสายน้ำเกลือกันหลุดด้วย
(มารู้ทีหลังว่าโดนเจาะสองเข็มเพราะพยาบาลหาเส้นเลือดไม่เจอ)

ยังพอยิ้มได้

ป้าอ๋อยก็เริ่มยิ้มได้

หลับปุ๋ยเลย

เริ่มยอมมองกล้องแล้วน๊าาาา แม้ว่าจะทำหน้าเฉยๆ ก็ตาม อิอิ...

ยิ้มแย้มแล้วจ้า

หม่ำ หม่ำ

ช่วงว่างๆของคนเฝ้าไข้

 

ทำไมทำหน้าแบบน้านนนน..

พี่พิงค์ดูแลน้องตลอด น่าร้ากกกกจริงๆๆๆ

หัวเราะ เริงร่า 

 

ช่วงเวลาว่าง ๆ ไม่รู้จะทำอะไร พี่พิงค์ก็ต่อจิ๊กซอว์แก้เบื่อ

ช่วงอยู่ รพ. น้องนนท์ต้องกินนมสำหรับเ็ด็กที่มีปัญหาเรื่องระบบขับถ่าย ลำไส้
โดยผสมกับนมเดิมที่กินประจำ ตอนแรกๆไม่ค่อยกิน แต่เมื่อหิวจัดๆ ก็ต้องยอม

แบบ สบายอารมณ์สุดๆ

อยู่ในห้องมันน่าเบื่อสุดๆ ป้าอ๋อยเลยพาน้องนนท์ออกมาเล่นของเล่นที่หน้าเคาน์เตอร์พยาบาล (แสนสวย)

อยากเล่นด้วย

เริ่มซนแล้วน๊าาา

 

เอ้า..ซนได้อีกนะ

และสุดท้ายก็ได้ออก รพ.ซะที พี่พยาบาลคนสวยมาถอดสายน้ำเกลือให้ (แอบปิ๊งๆๆ555..) เติมไปสองขวด ขวดใหญ่หนึ่งขวดและขวดเล็กอีกขวดครับ ส่วนอาหารแม่สั่งข้าวต้มให้กิน 

***************************

       น้องนนท์ไปนอน รพ.สองคืน ไปนอนห้องสองเตียง คืนแรกไปถึงดึกดื่นเกือบเที่ยงคืน คนที่เขานอนอยู่ก่อนแล้วคงรำคาญเพราะน้องนนท์ร้องไห้ไม่ยอมนอน ให้ป้าอ๋อยอุ้มตลอด กว่าจะยอมก็ตี 2 ตี 3 ไปแล้ว แ่ม่ พ่อ พี่พิงค์กลับบ้านไปอาบน้ำและเตรียมเสื้อผ้ามาค้างด้วย แม่กับพี่พิงค์นอนบนโซฟา ป้าอ๋อยนอนกับน้องนนท์บนเตียง ส่วนพ่อกลับไปนอนบ้าน  ตอนเช้า พี่พีิงค์ไปชวนคนไข้อีกเตียงเล่นกันสนุก เป็นเด็กผู้หญิงอายุราวสองขวบกว่าๆ ไม่สนใจน้องนนท์เล้ย พอตอนบ่ายเขาได้ห้องพิเศษเลยย้ายออก พี่พิงค์เหงาเลย 555.. ส่วนน้องนนท์ต้องรอคิวอีก 1 คิวถึงจะได้ห้องพิเศษ แต่แม่บอกว่า อยู่แบบนี้ก็ดี ห้องก็กว้าง ถ้าไม่มีใครย้ายเข้ามา เราก็ยึดครองสบายไปเลย แถมประหยัดกว่าด้วย 555...คืนนั้นพวกเราเลยได้นอนกันสบายใจ พ่อก็นอนด้วยเพราะไม่มีแรงขับรถกลับบ้าน อิอิ.. สายๆของวันที่สอง รอคุณหมอมาตรวจดูอาการอย่างใจจดใจจ่อเพราะอยากกลับบ้านแล้ว แต่คุณหมอบอกว่าจะมาช้าหน่อยเพราะติดธุระ บ่ายๆพี่พยาบาลมาถามว่าที่จองห้องพิเศษจะยืนยันเอาไหม เพราะมีห้องว่างแล้ว แม่บอกว่ารอคุณหมอก่อน ถ้าหมอให้กลับบ้านเย็นนี้ก็ยกเลิกเลย สุดท้ายหมอมาตอนเย็นให้กลับบ้านได้ รีบเก็บของกันเลย 55.. ป้าอ๋อยบอกว่าอาหารที่ รพ.อร่อย สั่งกินกันทุกมื้อ โดยเฉพาะข้าวต้มปลา แต่แม่ติดใจยำรวมมิตรมากกว่า แซ่บดี จะว่าไปเดี๋ยวนี้อะไรๆก็สะดวกสบาย ไปนอน รพ. สั่งอาหารยังกะไปนอนโรงแรม มีบริการส่งถึงห้องผู้ป่วย และราคาก็ไม่แพงเกินไป ไม่ต้องล้างชาม (อันนี้สำคัญ) ดีกว่าเราไปซื้ออาหารใส่ถุงมากินเอง ราคาต่างกันแค่ 10-20 บาทเอง แต่คิดว่า ไม่ต้องมา รพ. จะดีที่สุดนะครับ