กำลังนั่งเล่นริมร้านอาหาร "ปลาทู" อยู่ใกล้ ๆ โรงแรมโกลเด้นแซนด์ (ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเป็นโรงแรมอะไรซักอย่าง น้องพิงค์จำไม่ได้แล้วค่ะ ก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็น "ทิพย์วิมาน" มาแล้ว เป็นโรงแรมที่พ่อกับแม่มาพักบ่อย ๆ เคยพาพี่ ๆ มาพักด้วย และพี่บูมเคยสร้างวีรกรรม ไปขีดเขียนฝาผนัง เสียตังค์ไปตั้งพันแน่ะ อิอิ...)
น้องพิงค์ไม่ยอมนั่งในร้าน พ่อเลยต้องพาออกมาเดินเล่น ท่ามกลางแดดร้อนจ้าอย่างนี้ ต้องกางร่ม ไม่งั้นผิวเสียโม้ดดดด...
เจ้าหมาตัวนี้มันขี้เล่นมาก วิ่งเล่นน้ำทะเลไป ๆ มา ๆ แล้วก็วิ่งวนมาหาเรา คงจะชวนให้ไปเล่นกับมันแน่ ๆ
ชี้ชวนให้ดูอารายกันจ๊ะ พ่อลูก
ปูเสฉวนนี่เอง หาดแถวนี้ยังมีให้เห็นเยะแยะเลย
ดื่มน้ำมะพร้าวชื่นจายยยย...จริง ๆ ตอนแรกแม่ชวนให้กิน น้องพิงค์บอกไม่กิน แต่พอเห็นมะพร้าว รีบคว้าหลอดมาดูดทันที และหลังจากนั้นก็จัดการกับเนื้อมะพร้าวซะเกลี้ยง (เป็นหนึ่งในของโปรดของน้องพิงค์เจ้าค่ะ)
กินข้าวเสร็จพ่อก็พาไปเที่ยวหาดปึกเตียน คนเยอะพอสมควร น้องพิงค์เจอเพื่อนป้าแอด้วยน๊า..
ยังงอแงไม่ค่อยยอมลงเดิน พ่อต้องใช้กลยุทธ์หลอกล่อ ชี้ดูนั่นดูนี่ก่อน
คลื่นซัดสาด ครืน ครืน...
กลัวอารายจ๊ะ กอดพ่อแน่นแทบหายใจไม่ออกแย้ววว..
สุดท้ายก็ยอมเดินเล่นเอง ฮ่าฮ่า...
รบเร้าให้พ่อพาไปดูเต่ายักษ์ แต่พอขึ้นไปดู มีแต่คนตั้งวงดื่มแอลกอฮอล์และดีดกีตาร์ร้องเพลง ก็เลยต้องเลี่ยงลงมาถ่ายรูปไกล ๆ อย่างนี้ค่ะ
แม่ น้องพิงค์ และเพื่อนป้าแอ อิอิอิ...
อุปกรณ์เล่นทราย ไปไหนไปด้วยตลอด น้องพิงค์แนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกเล็กไล่เลี่ยกับน้องพิงค์มีไว้ติดรถนะคะ เวลาไปเที่ยวทะเลรับรองเจ้าตัวน้อยไม่งอแงแน่นอน น้องพิงค์..ฟันธง..และ..คอนเฟิร์ม...
เพื่อนเล่นต่างวัย
หนุกหนานกันใหญ่เล้ย
พอได้เล่น ก็ดูท่าจะไม่สนใจเวลา จนเย็นเริ่มจะค่ำ น้องพิงค์ก็ยังไม่มีวี่แววเบื่อ สงสัยวันนี้กลับถึงบ้านดึกแน่ ๆ
เดินหาเพื่อนเล่นด้วยดีกว่าค่ะ
ห่วงยางของใครคะ ขอเล่นหน่อยน๊า
ทำเนียนไปเล่นกับคนอื่นเฉยเลย
ยกไม่ไหว ใครก็ได้ช่วยน้องพิงค์ยกหน่อยค่า
เหม่อมองไกล ไปถึงไหน (ถึงดาวหรือเปล่า พี่เบิร์ดฝากถามมา)
พ่อมาตามให้กลับบ้านแล้ว
ป้าแอจ๋า น้องพิงค์กลับบ้านก่อนน๊า..บ๊าย..บาย
