เราออกเดินทางแต่เช้า ถึงทะเลบางแสนคนยังบางตาอยู่ พ่อจับจองที่นั่งริมทะเล จ่ายค่าเก้าอี้ไป 240 บาท (แถวหน้า ๆ เขาจัดเก้าอี้ไว้โต๊ะละ 8 ตัว ตัวละ 30 บาท) เพราะพ่ออยากให้ใกล้ทะเลมากที่สุด ถ้าเลือกที่นั่งด้านในก็จะเห็นทะเลไม่ชัดและก็ไม่สะดวกที่จะดูแลน้องพิงค์ด้วย เลยยอมจ่ายมากขึ้น ซึ่งก็ถือว่าคุ้มเพราะโต๊ะด้านหน้าสุดมีที่ว่างให้นั่งตักทรายเล่นได้ด้วย แต่ตอนนี้ขอน้องพิงค์มานั่งเล่นริมหาดก่อนค่า เป็นการเล่นทรายครั้งแรกในชีวิตของสาวน้อย "พิงค์กี้" นะเจ้าคะ แรก ๆ ก็เลยมีงอแงไม่ยอมลงจากตัวพ่อ แต่เพราะพ่อมีตัวช่วย น้องพิงค์เลยยอมนั่งเล่นแต่โดยดี อิอิ...
เล่นแบบระแวง
แม่คะ ทำไมของเล่นมีนิดเดียวเอง น้องพิงค์เห็นป้าอ๋อยใส่มาเต็มถุงเลย
ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเล่นสนุก อิอิ...ใครอยากมาเล่นตักทรายกับน้องพิงค์บ้างยกมือขึ้นค่า
แปลงโฉมใส่ชุดว่ายน้ำเตรียมลงทะเลแล้วค่า
ต้องให้พ่อพาตระเวนดูที่ก่อน เพราะทะเลบางช่วงก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กเล็ก ๆ อย่างน้องพิงค์
ยิ้มกริ่มอย่างนี้ สงสัยพ่อเมื่อยแขนแน่ ๆ วันนี้
เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์ลงจากตัวพ่อซะทีเจ้าตัวน้อยจอมยุ่ง
พ่ออุ้ม ๆ หนูกลัวปลาในน้ำทะเล
หน้าอย่างนี้ ไม่กลัวจริงมั้งลูก ยิ้มแบบมีแผน
สุดท้ายก็ยอมลงเล่น
เล่นสนุกคนเดียวก็ได้ค่า
ว้า น้ำหมดแล้ว
เริ่มชินเลยไม่สนใจพ่อแล้วค่ะ ขอหนูเดินเล่นเองคนเดียวน๊ะ
หนุกหนานจังเล้ย รู้สึกอิสระและเสรีจัง อิอิ...
น้องพิงค์เข้าไปพักก่อนลูก หนูเดินแช่น้ำนานเกินไปแล้ว
ป้าอ๋อยขอนั่งพักหน่อยเถ๊อะ เหนื่อยมาทั้งปีแล้ว ฮ่าฮ่า
แม่สั่งส้มตำ กุ้งห่อผ้าห่มทอด (น่าจะเป็นผ้านวมมากกว่าเพราะหนาเหลือเกิน มีกุ้งตัวเล็ก ๆ ขดอยู่นิดเดียวเอง แถมที่แม่ค้าโฆษณาว่าร้อน ๆ น่ะ ช่างตรงข้ามแบบฟ้ากับเหว แม่บอกว่า โดนหลอกจนได้)
เดินเล่นน้ำจนเบื่อแล้ว เลยมานั่งเล่นทรายใกล้ ๆ โต๊ะนี่เอง
เล่นก่อกองทรายกับพ่อ อิอิ
ป้าอ๋อยขอแจม รำลึกถึงวันวาน (ยังหวานอยู่) เมื่อครั้งมาอยู่สัตหีบตอนโน้นนนนนนน....
ครั้งแรกที่ได้เล่นทราย ชักติดใจแล้วล่ะค่ะ ไว้กลับไปเชียงใหม่จะขอให้ยายหาทรายมาให้เล่นมั่งแล้วล่ะ 555
หลังจากอยู่ที่ชายหาดนานราวสองชั่วโมง พ่อก็บอกถึงเวลากลับได้แล้ว ก่อนจะกลับน้องพิงค์เลยขอเดินเล่นชายหาดอีกรอบ
