หมอกลงเยอะเลย รถทุกคันจึงต้องเปิดไฟ
ต้นไม้ข้างทางออกดอกสีเหลืองสวยสองข้างทางที่ไปจะเห็นเยอะมาก เป็นต้นไม้ที่แม่ชอบ อยากเอาไปปลูกที่บ้าน แต่ไม่รู้ว่ามันคือต้นอะไร
หน้าตาของคนตื่นแต่เช้าตรู่
น้องพิงค์ก้มมองดูรองเท้าคู่ใหม่ ที่แม่ซื้อมาให้แต่ไม่เคยยอมสวมเลย เวลาแม่ให้ลองก็ร้องไห้ไม่ยอมท่าเดียว แต่วันนี้ยอมสวมโดยไม่มีข้อแม้
เห็นไหมว่าถ้าสวมรองเท้าคู่นี้กับกางเกงยีนส์แล้วจะดูเท่มาก อิอิอิ
ดูหน้าตาน้องพิงค์แล้วเหมือนไม่ค่อยเต็มใจให้ถ่ายรูปเลย 555 สงสัยจะเบื่อเพราะโดนแม่ถ่ายรูปทุกวัน ไม่มีวันหยุด
ห้าสาวห้าวัย ดูกันเองแล้วกันค่า ว่าใครปิ๊งสุด
นั่นแน่ ... น้องพิงค์แอบสะกิดยายทำไมอ่ะ...จะอ้อนเรื่องอะไร ป้าแอขอมีเอี่ยวด้วยคนนะ
ป้าแอขอถ่ายเดี่ยวหน่อยค่า
ดอกไม้ก็สวย คนก็น่ารัก ใช่ไหมคะพ่อ
แม่อุ้มไม่ไหวแล้วน๊า...น้ำหนักก็ใช่น้อย ๆ
น้องพิงค์รักแม่ที่สุดในโลกเล้ย...มามะ..มาหอมแก้มซักฟอดสิคะ...คริ ..คริ..
จาภาพไหน ๆ ก็มีแต่คนอุ้ม ไม่ยอมลงเดินเลยนะน้องพิงค์
แม่เมื่อยแล้ว ขอนั่งอุ้มหน่อยนะลูก
ดอกไม้ซ้วย..สวย ถูกใจแม่มาก ขอแชะเก็บไว้หน่อยน๊า...
พ่อพาอุ้มลอดน้ำตก น้องพิงค์ไม่ค่อยปลี้มเท่าไหร่หรอกค่ะ กลัวเปียก อิอิอิ...
ค่อยยังชั่วหน่อย ออกมายืนข้างนอก วิวดีกว่ากันเยอะเลย
กังหันดอกไม้
มองวิวกันมั่งนะค๊า...อย่ามองน้องพิงค์เพลิน เขินน๊า...
ยิ้มพิมพ์ใจของน้องพิงค์
รักเร่ ..เร่รักร้าง...สีสวยมาก ๆ ดอกก็โตมาก ๆ ด้วย
ไชโย น้องพิงค์ยอมลงเดินเองแล้วเน้อพ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย กำลังหัดเป็นตากล้องอยู่ด้วยล่ะ
สวยสดใส จิตใจชื่นบาน
น้องพิงค์ติดใจความสวยของดอกไม้ เลยขอให้แม่ถ่ายรูปไว้เยอะแยะเลย และแต่ละภาพก็สวย ๆ ทั้งน้าน (ทั้งคนทั้งดอกไม้) ก็เลยต้องมีภาพมาโชว์มากกว่าทุกคราว ขอต่อเป็นภาคสองแล้วกันนะคะ
