เริ่มจากยีราฟคอยาว ๆ กันเลยค่ะ มุมนี้น้องพิงค์ชอบดูยีราฟกับม้าลายที่อยู่ด้วยกันโดยไม่มีทะเลาะกัน ก็มาร์ตี้ (ม้าลาย) กับเมลแมน (ยีราฟ) เป็นเพื่อนกันนี่คะ ในหนังมาดากัสการ์ไงคะพ่อยังไม่ได้ซื้อ ภาคสอง มาให้น้องพิงค์ดูเลย อย่าลืมน๊า...
พ่อเจ้า...ไปทางโน้นไหม..ไปไหม...ไปไหม...
แพนด้าแดง มองดูดี ๆ นะคะ มันกลมกลืนกับกิ่งไม้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก พ่อเจ้า...พ่อว่ากระจกนี่มันหนาพอที่จะกันเจ้าตัวที่อยู่ในนี้ไม่ให้ออกมาเดินเพ่นพ่านข้างนอกป่าวคะ
กระจกนี้มันหนามากลูก รับรองปลอดภัย แต่น้องพิงค์อย่าไปเคาะเล่นนะลูก เป็นการรบกวนสัตว์ไม่ดี ไม่ดี
แหม หนูเคาะเบา ๆ เองค่า... งั้นไม่ทำดีกว่า เพราะน้องพิงค์เป็นเด็กดี อิอิ...
ตัวนี้ตัวอารายเอ่ย...ลิงอุรังอุตังเจ้าค่ะ
พ่อลูก หันมายิ้มให้กล้องหน่อยจ้า...
ส.เสือ ดาวคะนอง...เสือลาดพาดกลอนตัวหย่าย...
เกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆ ที่น้องพิงค์ขอนำเสนอได้แก่ ความรู้เรื่องลวดลายบนใบหน้าของเสือ เขาบอกว่า ลวดลายบนใบหน้าของเสือนั้นเปรียบได้กับลายนิ้วมือของเรานั่นเอง ไม่มีใครที่จะมีลายนิ้วมือเหมือนกัน เช่นเดียวกันกับเสือที่ไม่มีเสือตัวไหนจะมีลายเหมือนกันทั้งหมด เจ้าค่ะ...
สิงโตเจ้าป่าตัวนี้น่าจะหมดสภาพแล้วน๊า เพราะกว่ามันจะเดินมาถึงหน้ากรงนี้ได้ น้องพิงค์ต้องคอยลุ้นจนเหนื่อยเลยค่า คงจะแก่มาก พอๆ กับกรงมันนั่นแหละ อิอิอิ...
พ่อเจ้า...ไปตรงนู้นดีกว่า นะคะ..นะคะ...
(รู้สึกจะชี้ไปทางนี้ที ทางนั้นที เล่นเอาคนอุ้มชักขาสั่นแล้วล่ะ น้ำหนักใช่น้อย ๆ นะจ๊ะขอบอก)
มุมนี้น้องพิงค์ไม่โปรดแล้วล่ะ เพราะมีพี่เจ้าหน้าที่เอางูพันคอมาโชว์ คราวที่แล้วน้องพิงค์นั่งบนกรงงูแบบไม่ตั้งใจมาแล้วด้วย คราวนี้เลยแขยงนิดๆ
ป้าอ๋อยหมดแรงแล้ว...น้องพิงค์จ๋า เดินทั้งวันแล้วเน่อ คนแก่อยากดมยาดมแล้ว
น้องพิงค์กลัวไดโนเสาร์ แม้จะคุ้นตาในทีวีแต่มาเจอตัวโต ๆ แบบนี้ ไม่อาวววว..ดีกว่า
เป็นครั้งแรกที่ยอมลงเดิน ซึ่งกว่าจะยอมลงจากตัวพ่อ ก็ทำเอาพ่อแทบหมดแรง (บะหมี่)
หนูงง...ไปทางไหนดีคะพ่อ
พ่อก็มึนลูก...อุ้มหนูจนแขนล้าไปหมดแล้ว ขอพักแป๊บนึงนะจ๊ะ
ฉากมันสวยดี แวะถ่ายรูปตรงนี้ก่อนดีกว่านะ
อ้าว จารีบไปไหนน้องพิงค์
ถ่ายภาพเดียวก็พอแล้วพ่อจ๋า หนูขอไปดูสัตว์ต่อดีกว่า
มาแอบหลังพ่อแบบนี้ แสดงว่าต้องกลัวอะไรสักอย่างแน่ ๆ
นั่นไง กลัวจระเข้ตัวใหญ่นี่เอง มันน่ากลัวจริง ๆ นะ ถ้าเกิดมันทุบกระจกออกมาได้ บรื้อววว...น่ากลัว
คราวนี้ไม่ค่อยกลัวเพราะแม่อุ้มออกมาให้ห่างเจ้าไดฯ มากหน่อย แต่ดูหน้าตาก็ยัง แหย..อยู่ดี
ทำไม้ ทำไม ถึงขี้กลัวอย่างนี้นะลูก
เที่ยวจนกระหายน้ำแล้ว แม่เลยแวะซื้อน้ำให้กิน แต่ยุคนี้เราต้องประหยัด แม่เลยซื้อมาแค่แก้วเดียวแบ่งกันดูดสองคนพ่อลูก ฮ่าฮ่า...
ขอกินน้ำก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวค่อยกลับมาเล่าเรื่องสวนสัตว์ใหม่ บ๊าย..บาย เจอกันภาคสองเจ้า...
