มุมมองจากห้องนอนน้องพิงค์ตอนพระอาทิตย์กำลังจะตก แม่ชอบภาพนี้มาก ดูแล้วนุ่มนวล สบายตา น้องพิงค์ก็เป็นใจเหลือเกิน มองกล้องตาแป๋ว แถมยิ้มนิดๆ ให้ตากล้องด้วย
ยิ้มร่าโชว์ฟันแทบหมดปาก (ฟันล่างมี 4 ซี่) ตอนนี้น้องพิงค์ชอบยืนเกาะเก้าอี้ ขอบอู่ บนตัวพ่อแม่ ป้าอ๋อย ไม่ชอบนอนหรือนั่งสักเท่าไหร่แล้ว
รถเข็นเด็กคันนี้ พ่อซื้อให้ตั้งแต่น้องพิงค์เกิดใหม่ ๆ (แรกเกิด - 3 เดือน) แต่น้องพิงค์ไม่ชอบนั่งเลย เรียกได้ว่าซื้อแล้วไม่คุ้มค่ากับเงินที่เสียไป เพราะนั่งแทบจะนับครั้งได้ เมื่อครั้งที่ไปเดินห้างใหม่ ๆ พ่อเห่อที่จะเดินเข็นรถมาก แต่ที่ไหนได้ เอาไปเกะกะเปล่า ๆ ก็น้องพิงค์ยอมนั่งนาน ๆ ซะที่ไหนกัน เลยต้องผลัดกันอุ้ม อีกคนก็เข็นรถเปล่า ๆ ไป ทุกวันนี้ก็ใช่ว่าจะยอมนั่งง่าย ๆ แค่นั่งเล่นที่บ้านก็ยังมีลีลา ส่วนไปข้างนอก ไม่เคยเอารถเข็นไปอีกเลย ถึงแม้ตอนนี้น้ำหนักจะมากขึ้น ๆ ทุกที จนคนอุ้มเมื่อยกันไปหมดแล้ว เลยต้องใช้วิธีผลัดกันอุ้มคนละ 10 นาที 20 นาที ตามความอดทนของแต่ละคนไป เฮ้อ...
กลายเป็นที่นั่งกินข้าวไปซะแล้ว หรือไม่ก็นั่งเล่นอยู่ในห้องเฉย ๆ
ป้าอ๋อยคะ...น้องพิงค์หวีผมเองได้แล้วน๊า... ป้าไม่ต้องหวีให้ก็ได้ค่ะ ดูสิผลงานน้องพิงค์ สวยไหมทรงนี้?
