ก่อนจะมาเป็นน้องพิงค์  ครอบครัวของเรา มีลูกหลานผู้ชายเยอะมาก   เวลามาพร้อมหน้ากันที บ้านแทบแตกด้วยเหล่าทะโมนทั้งหลาย  ดังนั้น เมื่อคุณแม่ของน้องพิงค์ตั้งท้อง  ก็ถูกญาติๆคาดหวังกันว่า ครั้งนี้น่าจะได้หลานสาวบ้าง   ตลอดระยะเวลาของการตั้งครรภ์  มีบางช่วงที่คุณหมอสุจินต์ จำเป็นต้องใช้เครื่องอัลตร้าซาวด์  เพื่อตรวจดูสุขภาพของเด็ก    แต่โชคชะตาก็เล่นตลก เพราะทั้ง  3  ครั้งที่มีการทำอัลตร้าซาวด์  ก็ไม่สามารถระบุเพศของลูกได้ว่าเป็นชายหรือหญิง  เนื่องจาก  2  ครั้งแรก น้องพิงค์ตัวเล็กเกินไป  ส่วนครั้งสุดท้ายดูตอนประมาณ 8  เดือน  น้องพิงค์ก็ตัวโตคับพุงคุณแม่จนแยกไม่ออกแล้วว่าตรงไหนเป็นอะไร  มองดูคับแน่นไปหมด     

ดังนั้น  ทุกคนจึงต้องคอยลุ้นจนวินาทีแห่งการคลอดมาถึง   ที่ทำงานคุณแม่น้อย มีการถกเถียงเรื่องเพศของน้องพิงค์มาก  แทบจะวางเดิมพันให้หมดเนื้อหมดตัวกันไปข้างหนึ่งเลยล่ะ   โดยเฉพาะป้าหน่อย  ดูจะมั่นอกมั่นใจมากเป็นพิเศษว่าน้องพิงค์ต้องเป็นผู้ชาย   แต่ในที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ฝ่ายเด็กๆที่ส่วนใหญ่ทายว่าจะเป็นผู้หญิง

ตลอดระยะเวลาแห่งการตั้งครรภ์  คุณแม่น้อย มีอาการตรงตามตำราที่ซื้อมาอ่านแทบจะทุกระยะ  ทำให้คาดการณ์และปฏิบัติตนได้ง่าย   สถานการณ์ส่วนใหญ่ราบรื่น  ยกเว้นเรื่องอายุของแม่ที่เฉียดใกล้ 35  ทำให้เป็นกังวลว่าควรจะเจาะน้ำคร่ำตรวจดีหรือไม่   แต่ในที่สุดทั้งพ่อและแม่ก็ตัดสินใจไม่ตรวจ  เพราะคุณแม่มีอาการเสี่ยงที่จะแท้งมากกว่าคนปกติ      นอกจากนี้ ก็มีอาการเหมือนจะเป็นเบาหวานเล็กน้อย  แต่พอควบคุมอาหารไม่กินมากเกินไป ระดับน้ำตาลก็ลดลงสู่ภาวะปกติ  

น้องพิงค์ อยู่ในครรภ์จนเกือบครบกำหนด  เหลือเพียง  2 วัน ก็จะครบกำหนดที่หมอทำนายไว้   ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี เนื่องจากร่างกายของน้องพิงค์จะได้สมบูรณ์เต็มที่  ไม่ต้องเข้าตู้อบเพราะตัวเหลืองเหมือนเด็กส่วนใหญ่ที่คลอดก่อนกำหนด

ตลอดระยะเวลาที่ตั้งครรภ์  พ่อโป๊ะและแม่น้อย  เดินทางขึ้นลงระหว่างกรุงเทพฯ -  เชียงใหม่ เป็นประจำทุกครั้งที่มีวันหยุดยาว  เพื่อเตรียมตกแต่งบ้านไว้รับสมาชิกใหม่   บางครั้งก็เดินทางโดยรถยนต์ถ้าต้องขนสัมภาระไปเยอะๆ    บางครั้งก็เดินทางโดยเครื่องบิน เพื่อหลีกเลี่ยงการกระทบกระเทือน   แต่ในที่สุดพอท้องได้ครบ 6  เดือน  คุณหมอก็สั่งห้ามเด็ดขาด ไม่ให้เดินทางไกล  เพราะเสี่ยงต่อการแท้ง   ทำให้ต้องว่างเว้นการเดินทาง  จุมปุ๊กอยู่แต่ในกรุงเทพฯ  ไปห้างก็เดินไม่ไหว  จะดูหนังก็ไม่สนุก  สรุปแล้วช่วงสุดท้ายแห่งการตั้งครรภ์  คุณแม่เหมือนอยู่ในระยะจำศีล ไม่ยอมออกไปไหนเลยจ้า