บาคาร่า ในกรณีของการลงทุนในธุรกิจของรัฐที่เป็นชนกลุ่มน้อย ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ปัญหาของหน่วยงานภายในบริษัทมากเท่าปัญหาการวิจารณ์สาธารณะ โดยบริษัทต่าง ๆ ต่างประจบประแจงเพื่อประจบประแจงรัฐบาลสำหรับการลงทุนพิเศษหรือเงินกู้ตามสายสัมพันธ์ทางการเมือง

"ในกรณีนั้น การลงทุนของรัฐบาลอาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นเมื่อคุณมีสถาบันบางแห่งเพื่อควบคุมลัทธิพวกพ้อง เช่น องค์กรตุลาการอิสระและหลักนิติธรรม" มูซัคคิโอกล่าว "เมื่อหน่วยงานของรัฐลงทุนในบริษัทต่าง ๆ ควรมีความเป็นอิสระอย่างมากในการตัดสินใจเหล่านั้น"น่าสนใจ ในการวิจัยเพิ่มเติมในบราซิล Musacchio และ Lazzarini พบว่าบริษัทที่ได้รับการลงทุนโดยตรงจากรัฐบาล แทนที่จะให้สินเชื่อเงินอุดหนุน มีแนวโน้มที่จะมีผลการดำเนินงานโดยรวมที่ดีขึ้น ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่พวกเขาอ้างว่ามีความรับผิดชอบและการกำกับดูแลที่เพิ่มขึ้น

"บริษัทอาจขอเงินกู้อุดหนุนเพียงเพื่อลดค่าใช้จ่าย แม้ว่าจะไม่มีความจำเป็นจริงๆ" มูซัคคิโอกล่าว "ในขณะที่ดูเหมือนว่าการลงทุนในตราสารทุนจะเกิดขึ้นเมื่อบริษัทต้องการจริงๆ และเมื่อรัฐบาลกลายเป็นผู้ถือหุ้น ผู้ถือหุ้นก็มีแนวโน้มที่จะติดตามมากขึ้น”เพื่อไม่ให้บริษัทเอกชนเลิกจ้าง นักวิจัยตั้งสมมติฐานว่าพวกเขาทำงานได้ดีที่สุดเมื่อตรงตามเงื่อนไขสามประการ: ตลาดทุนได้รับการพัฒนาอย่างดี บริษัทต่าง ๆ ตระหนักถึงบรรทัดล่างสุดเพียงข้อเดียว (เช่น ความสามารถในการทำกำไรหรือยอดขาย) และรัฐบาลสามารถออกกฎระเบียบที่มีประสิทธิภาพได้ เงื่อนไขสุดท้ายนั้น Musacchio กล่าวว่าเป็นกุญแจสำคัญ

"ในตลาดเกิดใหม่ มันยากมากที่จะควบคุม" เขากล่าว "บริษัทขนาดใหญ่มีขนาดใหญ่พอที่จะล็อบบี้และจับกุมผู้ที่ได้รับการเลือกตั้งและเจ้าหน้าที่ของรัฐ" ในขณะที่บางคนคิดว่าคำอธิบายนั้นอาจรวมถึงประชาธิปไตยแบบตะวันตกที่พัฒนาแล้ว Musacchio กล่าวว่าไม่มีการเปรียบเทียบ "ฉันไม่ได้เล่นการ์ดใบนั้นบ่อยนัก" เขากล่าว "เมื่อเทียบกับไนจีเรีย กฎระเบียบในสหรัฐอเมริกานั้นยอดเยี่ยมมาก"

ในการอภิปรายทั้งหมดนี้ มูซัคคิโอหวังที่จะชี้แจงให้ชัดเจนว่า การลงทุนในธุรกิจของรัฐนั้นดีหรือไม่ดีนั้นไม่มีคำถามมากนัก ในทางตรงกันข้าม มีความคิดเกี่ยวกับการเป็นเจ้าของรัฐในบริษัทต่าง ๆ มากกว่ามาก ทั้งในทางทฤษฎีและในทางปฏิบัติสำหรับผู้ที่แข่งขันกับบริษัทเหล่านั้นทั่วโลก

"มันผิดที่จะคิดว่ารัฐวิสาหกิจเหล่านี้เป็นเหมือนไดโนเสาร์ในอดีต" เขากล่าว "มันสำคัญมากสำหรับบริษัทที่ต้องเข้าใจความแตกต่างเหล่านี้ เพราะคุณไม่ได้แข่งขันกับบริษัทโซเวียต คุณกำลังแข่งขันกับแชมป์เปี้ยนของบราซิล จีน และรัสเซีย"

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่เพียงพออีกต่อไปที่จะตัดขาดบริษัทเหล่านี้เนื่องจากเลวีอาธานที่ไม่มีประสิทธิภาพติดอยู่ในกรอบความคิดแบบหยิบยื่นให้ "พวกเขายังได้เรียนรู้ที่จะใช้ประโยชน์จากอำนาจของรัฐบาล" มูซัคคิโอกล่าว "แต่พวกเขาได้เรียนรู้กฎของตลาดด้วย" ในหนังสือของพวกเขาProducing Prosperity Gary Pisano และ Willy Shih ชี้ให้เห็นถึงการขาดการคิดระยะยาวและการลงทุน ตลอดจนการศึกษาที่จำเป็นในการฟื้นฟู "อุตสาหกรรมร่วม" ในสหรัฐอเมริกา "ส่วนรวม" ส่งเสริมนวัตกรรมที่มุ่งเน้นกระบวนการซึ่งจะก่อให้เกิดความมีชีวิตชีวาของภาคอุตสาหกรรมและสุขภาพของเศรษฐกิจผู้ตอบแบบสอบถามในคอลัมน์เดือนนี้ค่อนข้างมองโลกในแง่ร้ายว่าสามารถค้นพบหรือพัฒนาทรัพยากรดังกล่าวได้

Marco Sormani แสดงความคิดเห็นว่า "(the) … การสนับสนุนการผลิตเมื่อนับจริงๆ อยู่ที่ไหน ก่อนที่จำนวนมากจะหลุดรอดออกไปนอกชายฝั่ง … ทำไมเราจึงควรเชื่อ "ความคิดใหม่" ในตอนนี้" การอ้างถึง "... ค่าแรงงานที่สูงและสหภาพแรงงานที่ไม่ร่วมมือ" Philippe Gouamba ชี้ไปที่ระบบการศึกษาที่ล้มเหลวซึ่งเป็นเหตุผลที่สหรัฐฯ ล้าหลังในการแข่งขันเพื่อส่วนแบ่งของ "ส่วนรวม" Peter Sebregondi แสดงความคิดเห็นว่า "บริษัทต่าง ๆ ตั้งเป้าที่จะเป็นเจ้าของทุนหรือทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับห่วงโซ่คุณค่าให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้" แต่ชี้ให้เห็นว่าพวกเขา "ทำเกินไปหน่อย และทั้งประเทศกำลังเดือดร้อน"

มีข้อตกลงเล็กน้อยเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับอุปสรรคเหล่านี้ ในขณะที่แนะนำ "ความช่วยเหลือจากรัฐบาลน้อยลงและไม่มาก" Doug Elliott ยังเตือนเราว่าคนงานและผู้จัดการจำนวนมากที่จำเป็นต่อการเกิดใหม่ของ "สามัญ" อาจ "พบได้ส่วนใหญ่ในวิทยาลัยของรัฐและชุมชน และไม่มากนักใน Ivy ลีก” แต่ฮิวจ์ควิกแสดงความคิดเห็นว่า "ระวังการแทรกแซงของรัฐบาลกับโรงเรียน"

ตัวอย่างที่ดีอย่างหนึ่งที่หยิบยกมาคือของเยอรมนี Bob Houck เตือนเราว่างานในภาคอุตสาหกรรมยังคงเป็น "มากกว่า 20% ในเยอรมนีและค่าจ้างที่ดี" Peter Sebregondi กล่าวว่า "รัฐบาลเยอรมัน บริษัท และสหภาพแรงงานได้ร่วมกันปกป้อง Common Industrial Commons ของเยอรมัน" เพื่อตอบสนองต่อแรงกดดันจากโลกาภิวัตน์และการขยายตัวของสหภาพยุโรปตะวันออก" แต่ Bob Houck เตือนเราว่า "... นี่ไม่ได้หมายความว่าสหรัฐฯ