น้องพิงค์ ร้องไห้ลั่นโรงพยาบาลอีกแล้ว แต่ยังดีที่ยอมให้ชั่นน้ำหนัก  น้ำหนักลดไปประมาณครึ่งกิโลกรัม  ไข้สูงประมาณ 38.8 องศา พยาบาลต้องจับเช็ดตัวโดยไล่พ่อแม่ป้าอ๋อยไปอยู่นอกม่านกั้นเตียงคนไข้  เมื่อไม่เห็นใครนอกจากพยาบาล กลับกลายเป็นผลดี เพราะร้องไห้น้อยลง

หมอสั่งยามาหลายขนาน ทั้งยาลดไข้ แก้อักเสบ แก้ไอ  และต้องไปรายงานตัวให้หมอดูอีกครั้งวันจันทร์หน้า

น้องพิงค์เป็นไข้หวัด แม่ให้กินยาทุกขนานที่คุณหมอจัดให้ ทั้งยาแก้ไข้ ยาลดน้ำมูก ยาแก้ไอและยาแก้อักเสบ (สงสัยร้องไห้แผดเสียงมากไปหน่อย หมอบอกว่าคอแดง อิอิ)

วันนี้ พ่อ แม่ ป้าอ๋อย พาน้องพิงค์ไปหาหมออีกแล้ว เมื่อเวลา 10.00 น.  พอลงจากลิฟท์อาคารจอดรถถึงทางเดินชั้น 1 น้องพิงค์ ดิ้นรนขอลงจากตัวแม่  พอทดลองปล่อยให้เดิน ปรากฏว่าน้องพิงค์กลับหลังหันเดินหนีไปทางลิฟท์ทันที  แสดงว่าจำทางไปหาหมอได้แม่นมาก...  กว่าจะไปหาหมอได้เล่นเอาแม่กับป้าอ๋อยทุลักทุเลในการปล้ำจับตัวน้องพิงค์แทบแย่ และน้องพิงค์ก็ได้แผลหัวเข่าถลอกจากการลงไปดิ้นกับพื้นทางเดินหน้าลิฟท์ด้วย

หมอตรวจแล้วก็สั่งยาแก้อักเสบเพิ่มให้อีก 1 ขวด รวมของเดิมเป็น 3 ขวด  แล้วให้กลับบ้านได้   เสียค่าใช้จ่ายทั้งค่ายา ค่าตรวจ ประมาณหกร้อยกว่าๆ (มีส่วนลดบุตรข้าราชการแล้ว)

ตอนนี้ น้องพิงค์แพร่เชื้อไข้หวัดให้คนทั้งบ้าน เป็นหวัดกันงอมแงมไปตามๆกัน เฮ้อ...

จบข่าว

เพิ่มเติมข้อมูล

   ตอนที่น้องพิงค์ดิ้นไม่ยอมไปหาหมอ เพราะจำได้ตอนลงลิฟท์ ดังนั้น พอแม่อุ้มออกจากลิฟท์ก็ไม่ยอม ร้องไห้และดิ้นลงจากอ้อมแขนแม่ จนแม่ต้องรับวางเพาะกลัวน้องพิงค์จะดิ้นจนตก พอเท้าแตะพื้นได้ก็วิ่งหันหลังกลับทันที พร้อมกับร้อง "ไปทางนี้ไหม ไปทางนี้ไหม" แม่วิ่งตามจับแทบไม่ทัน เพราะน้องพิงค์วิ่งไวมาก แม่สงสารลูกมากที่กลัวหมอถึงขั้นวิ่งหนี แต่ก็ต้องวิ่งตามไปอุ้มกลับมาจนได้ น้องพิงค์แหกปากร้องตั้งแต่หน้าลิฟท์จนถีงแผนกคนไข้เด็ก เป็นระยะทางน่าจะประมาณ 200 เมตร ผู้คนแตกตื่น หันมามองเป็นตาเดียวกัน ในใจคงนึก เด็กอะไรร้องไห้เสียงดัง แม่ก็ได้แต่พยายามปลอบ แต่น้องพิงค์ก็ไม่ฟังเลย ใจชื้นที่ยังยอมให้ชั่งน้ำหนัก เข้าไปหาหมอก็เอามือปิดตา ไม่มองหน้าหมออีกนะ หมอดรวจก็ร้องไห้ หมอตรวจคอก็ไม่ยอมอ้าปาก จนหมอเอาแผ่นเหล็กล้วงไปในคอ คงจะลึกไปหน่อยเลยอ้วกออกมานิดนึง ที่เด็ดสุด คือ ร้องไห้จน อึแตก ฮ่าฮ่า...เพราะตั้งแต่ไปหาหมอเมื่อวันที่ 12 มิ.ย. จนวันที่หมอนัดคือ 16 มิ.ย. น้องพิงค์ไม่ถ่ายเลย สุดท้ายก็...อิอิ

ออกจาก รพ.น้องพิงค์ก็หลับปุ๋ย คงหมดแรงนั่นเอง เมื่อคืนแม่กับพ่อกลับบ้านค่ำ ฝนตกหนัก รถติด ปรากฏว่าน้องพิงค์หลับอุตุ แต่ก็ตื่นตอนดึก มาร่วมแจมดูทีวีกับพ่อแม่นิดนึง แล้วก็หลับต่อจนเช้า วันนี้ก็ซนสุดๆตามเดิม อ้อ..เมื่อวานเล่นซน เลยทำให้แขนเป็นแผลยาวตั้ง 4-5 ซ.ม.แน่ะ คาดว่าคงโดนไม่แขวนเสื้อครูด