เมื่อประมาณเจ็ดนาฬิกา ของวันที่  7 มิ.ย. 50  ขณะที่ป้าอ๋อย กำลังลุกขึ้นหันหลังไปตักไข่ต้ม ออกจากน้ำร้อน เพื่อผสมในอาหารเช้าของน้องพิงค์  ซึ่งอยู่บนโต๊ะ ใกล้อู่นอนที่น้องพิงค์นั่งเล่นง่วนอยู่นั้น

ปรากฏว่า น้องพิงค์ได้ปีนขอบอู่นอน และหัวทิ่มลงจากอู่  ปะทะกับเก้าอี้ที่ป้าอ๋อยลากมานั่งริมอู่  แล้วครูดจนกระทั่งลงมากระแทกกับพื้นห้อง  ร้องไห้จ้า...

พ่อ แม่ และป้าอ๋อย  รีบพาน้องพิงค์มาให้หมอตรวจที่ ร.พ.ธนบุรี  หมอจับเข้าเครื่องเอ็กซเรย์  ฉายภาพประมาณ 4 ภาพ  จนร้องไห้ลั่น ร.พ.  และแนะนำให้ค้างที่ ร.พ. 1 คืน เพื่อดูอาการ

ทีแรก พ่อกับแม่ลังเล แต่เมื่อเห็นน้องพิงค์อาเจียนเอานมออกมาจนหมดตอนที่รอผลเอ็กซเรย์  จึงตัดสินใจ Admit เข้า ร.พ.ในเช้าวันนี้  

น้องพิงค์เจอคนในชุดขาว ตรวจโน่น จับนี่  จนหวาดผวาไปหมด  กลายเป็นเด็กขี้แย  ไม่ยอมนอนบนเตียง แต่จะนอนบนตัวคน   เล่นเอาแม่เมื่อยแขนจะแย่แล้วล่ะ  เฮ้อ...

ขณะรายงาน  เวลาได้ผ่านมาเกือบ  10 ช.ม. แล้ว  น้องพิงค์ยังร่าเริงดี  เพียงแต่หวาดผวาคนชุดขาว  และโยเยบ้างเท่านั้น  ตอนนี้ กินนมได้ดี  กินน้ำส้มและอาหารเสริม (ลูกพีชบด) ได้แล้ว โดยไม่อาเจียน  (คาดว่าครั้งที่แล้วดูดนมไหลลงท้องเร็วเกินไป เพราะใช้จุกนมเบอร์ L)

ความคืบหน้า สำนักข่าวหัวชมพู จะนำมาเสนอในโอกาสต่อไป