เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา น้องพิงค์เห็นป้าแอกับลุงเบิ้มแต่งตัวออกจากบ้าน ไม่มีไปไหนกัน เห็นพี่อาร์ตมารับที่บ้าน น้องพิงค์โบกมือบ๊าย-บายให้ด้วยล่ะ สงสัยไปซื้อนมกับขนมให้น้องพิงค์แน่เลย ที่ไหนได้ หายเงียบไปเลย จนกระทั่งเย็นก็ไม่เห็นกลับบ้าน จนเช้าวันอาทิตย์ตื่นมาก็ไม่เห็น น้องพิงค์ออกไปใส่บาตรกับพี่แอนที่หน้าบ้านด้วย เจอหมาตัวโต  น่ากลัวมากเลยค่ะ  สายๆ น้องพิงค์ก็ไม่เห็นป้ากับลุง สงสัยต้องแอบไปเที่ยวกันสองคน ไม่ให้ลูกๆหลานๆไปแน่เลย อ้ายบุ๊คอ้ายบูมก็มีงอแงนิดหน่อย จะหาพ่อเบิ้ม จนกระทั่งเย็นวันอาทิตย์ น้องพิงค์ก็เห็นรถมิตซูบิชิของพ่อเลี้ยวเข้ามาจอดที่บ้าน ไชโย ไชโย พ่อกับแม่มารับน้องพิงค์แล้ว ดีใจจัง

แต่ เอ๊ะ ทำไมคนที่ลงมาจากรถไม่ใช่พ่อกับแม่ แต่เป็น ลุงเบิ้มกับป้าแอ  น้องพิงค์งง...เป็นไก่ตาแตกเลยค่า 

ที่แท้ที่ป้าแอกับลุงเบิ้มหายไปก็คือ ไปเอารถกลับเชียงใหม่นี่เอง ฮือ..ฮือ..น้องพิงค์จาหาพ่อกับแม่ ทำไมพ่อกับแม่ไม่มาหาน้องพิงค์ซักที 

ป้าแอบอกว่ารถคันนี้ต่อไปจะไปอยู่ที่พร้าวแล้ว ลุงเบิ้มจะขับไปทำงาน ไปรับอ้ายบาสา อ้ายบุ๊คอ้ายบูมด้วย พ่อเล่าว่ามันอายุเยอะแล้วควรจะเกษียณตัวเองให้วิ่งไปมาใกล้ๆ ก็พอ เพราะถ้าวิ่งไกลๆ จากกรุงเทพฯ-เชียงใหม่ มันอาจจะเหนื่อยมากเกินไปเพราะมันแก่แล้ว แก่กว่าน้องพิงค์หลายปีเลย แล้วพ่อก็หารถที่วิ่งดีๆ ได้แล้ว อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะกลับมาเลือกตั้งที่บ้าน จะมาหาน้องพิงค์ (อีกตั้งหลายวันแน่ะ คิดถึงพ่อกับแม่)