ความเป็นจริง เราออกเดินทางจากกรุงเทพฯตอนบ่ายสองโมงเป๊ะ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 9 ชั่วโมงก็ถึงบ้าน น้องพิงค์คึกคักมาก เพราะนอนตุนไว้ตอนกลางว้นเยอะแล้ว พอถึงบ้านก็เลยไม่ยอมหลับยอมนอน กว่าจะหลับก็ตีสองกว่า ๆ โน่นแน่ะ ทำเอาป้าอ๋อยกับแม่แทบแย่

อากาศช่วงสงกรานต์ร้อนอบอ้าวมาก ๆ จนป้าแอทนไม่ไหวต้องไปถอยแอร์มาติดห้องชั้นล่าง น้องพิงค์ยิ้มกริ่มเลยค่ะ เพราะเป็นคนขี้ร้อนมาก พอติดแอร์เลยเย็นฉ่ำ ไม่ต้องขึ้นไปนอนกลางวันบนห้องนอนอีกแล้ว แถมนอนได้นานด้วยเพราะอากาศเย็นสบายใจ...เจ้า

น้องพิงค์ยิ้มกริ่ม คนที่ยิ้มไม่ออกคือป้าแอค่ะ หมดไป สามหมื่นกว่าบาทเกือนสี่หมื่นน่ะค่ะ

แหม ป้าแอขา แค่นี้ขนหน้าแข้งป้าแอไม่ร่วงหรอกค่า ทำเป็นเหนียว เพื่อหลานรัก แค่นี้จิ๊บจ๊อยนะคะ