ยายโทร.หาน้องพิงค์เกือบทุกวันค่ะ เร่งวันเร่งคืนให้ถึงปลายเดือนตุลาคมไว ๆ เพราะแม่สัญญาว่าจะพาน้องพิงค์มาอยู่กับยายจนถึงลอยกระทง ที่วัดลวงเหนือมีงานด้วย พี่ตะนอยอย่าลืมไปแอ่วนะ จะได้ลอยกระทงด้วยกันไงคะ

ลุงเบิ้มกับพี่ๆ มีเวลาไปแอ่วหาน้องพิงค์ที่บ้านยายแค่ไม่กี่วัน ก่อนน้องพิงค์จะกลับกรุงเทพฯ คราวที่ผ่านมา พี่ชายสองคนจอมซนแค่ไหนก็ไม่ถึงครึ่งน้องพิงค์หรอกค่า อิอิ (ป้าแอบอก) จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไปนะ

น้องพิงค์ก็ขี้อายเหมือนกัน เวลาเจอคนแปลกหน้าจ้อง แต่บางคนน้องพิงค์ก็ไม่อายหรอก อยากเข้าไปทักทายด้วยซ้ำไป พี่ตะนอยผมยาวแค่ไหนแล้วคะ ของน้องพิงค์ยาวเลยบ่าไปเยอะแล้วนะคะ รวบได้สบาย แถมมัดแกละก็ได้ เปียก็ได้ด้วยค่ะ

พี่ตะนอยบอกน้าต่ายหาเวลาว่างไปแอ่วให้ได้สิคะ พ่อบอกว่าถ้าโตขึ้นอีกนิดจะพาไปแอ่วทะเลด้วยล่ะ แต่น้องพิงค์เคยไปตอนที่อายุได้เกือบขวบเมื่อปีก่อน ไม่ชอบเล้ย เสียงดัง น่ากลัว

คิดถึงพี่ตะนอยเหมือนกันนะคะ อย่าลืมส่งรูปมาให้ดูด้วยค่า

พี่ตะนอย ไปโรงเรียนแล้ว อย่าไปมีกิ๊กแบบนี้นะคะ