เมื่อวานแม่นั่งรถทัวร์จากกรุงเทพฯถึงเชียงใหม่ใช้เวลาประมาณ 9 ชั่วโมงครึ่ง ได้นั่งแถว 5C โชคดีที่ยังมีที่ว่าง แม่โทร.ซื้อตั๋วรถเมื่อตอนประมาณเกือบสองทุ่มของวันที่ 7 ต.ค. มีที่ว่างเหลือแค่ 3 ที่ ชำระค่าโดยสารผ่านตู้เอทีเอ็มของกรุงไทย ราคา 695 บาท บวกค่าโอนอีก 15 บาท ก็เป็น 710 บาท

แม่ไม่ได้ใช้บริการของนครชัยแอร์มานานมากแล้ว ราวๆ 5 ปีน่าจะได้ ก็เลยต้องสอบถามข้อมูลจากประชาสัมพันธ์ค่อนข้างเยอะเพื่อความชัวร์ว่าจะไม่ตกรถให้ขายขี้หน้าประชาชี ฮ่าฮ่า... พ่อเช็คตั๋วเครื่องบินให้เหมือนกัน แต่แม่ว่ามันแพงเกินไป บวกค่าภาษีแล้วตกราวสองพันห้าร้อยกว่าบาทแน่ะ ไม่อาวววว....ดีกว่า

เที่ยวที่นั่งมามีคู่สามีภรรยาหอบลูกสาวสองคนขึ้นมาด้วย คนโตน่าจะประมาณสามขวบกว่าๆ อีกคนตัวเล็กคงขวบนิดๆ นั่งด้านหลังแม่พอดี ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหนูน้อยสองคนถึงได้ผลัดกันร้องไห้กระจองอแง คนในรถบางคนหันมามอง คงจะนึกรำคาญอยู่เหมือนกัน สำหรับแม่ค่อนข้างเห็นใจเด็ก (ไม่เห็นใจพ่อแม่หรอก) เพราะว่าคงจะเบื่อกับการนั่งรถนานๆ ไม่ได้เล่นซุกซน เฮ้อ...

แม่ถึงเชียงใหม่ 18.30 น. ป้าแอไปรอรับตั้งแต่ห้าโมงครึ่งแล้วล่ะ คงนั่งคอยจนเบื่อ 555....

ถึงบ้านน้องพิงค์มารอรับหน้าประตู พอเห็นแม่ก็ยิ้มดีใจ แต่ว่าอาย ไม่ยอมให้แม่อุ้ม ทำเป็นเฉไฉให้แม่ดูตุ๊กตา ดูของเล่น

กลางคืนน้องพิงค์มีไข้ขึ้นสูง 38.3 องศา แม่กับป้าอ๋อยต้องเอาอาบน้ำกลางดึก กว่าน้องพิงค์จะนอนก็ตีสามกว่าแน่ะ ทำเอาแม่กลายเป็นหมีแพนด้าไปเลย

เช้านี้ก็ตื่นแต่เช้ากันเพราะต้องไปทำบุญที่วัด ตอนนี้อาการไข้ลดลงบ้างแล้วค่ะ แต่คาดว่าเย็นนี้อาจจะมีไข้ขึ้นสูงอีก ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องไปหาหมออีกครั้ง แม่ภาวนาให้น้องพิงค์หายไข้ ณ บัดนี้เลย เพี้ยง

หวังว่าน้องพิงค์จะหายไข้ภายในวันเสาร์นี้  เพราะวันอาทิตย์ต้องเดินทางไกลไปกรุงเทพฯ 

พ่อยังคงตามไปเชียงใหม่ในวันศุกร์ไม่ได้ เพราะยังคงติดภารกิจสำคัญของที่ทำงาน  กว่าจะเดินทางก็คงจะเป็นช่วงเช้ามืดของวันเสาร์