เมื่อวานน้องพิงค์ไข้ไม่ลด ตอนเย็นจึงต้องไปหาหมออีกครั้ง หมอให้เจาะเลือดตรวจด้วย ปรากฏว่ามีเชื้อไวรัส ได้ยาแก้อาเจียน ยากันชัก ยาบำรุง (เพราะน้ำหนักลดไปตั้งกิโลกว่าๆ) และขอยาแก้ไข้เพิ่มเติมมาด้วย เมื่อคืนแม่กับป้าอ๋อยแทบไม่ได้หลับเลย เพราะต้องเช็ดตัวน้องพิงค์ตลอดเวลา กว่าจะได้งีบก็ตอนหกโมงเช้าแล้ว วันนี้แม่มาทำงานแบบหมดแรง แต่ป้าอ๋อยบอกว่าตอนนี้ (เที่ยง) น้องพิงค์ไข้ลดไปบ้างแล้ว กินได้และไม่อ้วกด้วยค่ะ

คุณแม่อย่าลืมรักษาดูแลตัวเองด้วยนะคะ

ป้าอ๋อยกับแม่ติดหวัดน้องพิงค์ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่ป้าอ๋อยอาการหนักกว่า ไม่สบายคราวนี้น้องพิงค์ดื้อมากขึ้น บางวันก็ยอมกินยาง่าย แต่บางเวลาที่หงุดหงิดก็ไม่ยอมกินง่ายๆ มีครั้งนึงที่แอบกดยาทิ้ง เป็นยาแก้อักเสบที่ต้องกินให้หมดขวดด้วย แล้วมื้อนั้นก็เป็นมื้อสุดท้ายที่จะให้กิน แต่น้องพิงค์งอแงไม่ยอมกิน จนแม่กับป้าอ๋อยเหงื่อแตก ร้อนก็ร้อน แล้วยังมาเจอฤทธิ์เด็กงอแงอีก แม่เลยพักเบรกเข้าห้องน้ำ ที่ไหนได้ พอแม่ออกจากห้องน้ำป้าอ๋อยบอกว่า น้องพิงค์เอายาทิ้งไปแล้ว สุดแสบจริงๆ

ตอนบ่ายมีลมฝนกระหน่ำแรงแถวตลิ่งชัน น้องพิงค์ยังได้เห็นหลังคาทาวน์เฮาส์ปลิวว่อน น่ากลัวมาก ฝนก็ตกอย่างหนัก พ่อบอกกับแม่ว่าจะรีบกลับเพราะต้องพาแม่ไปพบคุณหมอตามนัด และต้องพาน้องพิงค์กับป้าอ๋อยไป รพ.ด้วย แต่กว่าพ่อจะกลับถึงบ้านก็ทุ่มเศษๆ แม่เริ่มนั่งไม่ติด เพราะกลัวหมอจะปิดคลินิกซะก่อน  แต่เราก็สามารถไปพบหมอได้ทัน และ จากนั้นก็ไป รพ. ธนบุรีให้หมอดูอาการของน้องพิงค์ต่อ เพราะน้องพิงค์ยังมีอาการไอและมีน้ำมูก แถมด้วยมีไข้ต่ำๆ ด้วย ส่วนป้าอ๋อยก็ติดหวัดน้องพิงค์งอมแงม ไอหน้าดำหน้าแดง พ่อเลยบอกว่าไปให้หมอดูทั้งสองคนเลย 5555...

คุณหมอบอกว่าน้องพิงค์ยังคอแดงอยู่ เลยให้ยาแก้อักเสบ ยาแก้ไอ ยาแก้คัดจมูก แถมด้วยยาแก้ไข้มาให้ด้วยเผื่อจะเป็นไข้อีก (แม่บอกหมอว่าตอนเช้าน้องพิงค์มีไข้ด้วย)  ส่วนป้าอ๋อย ก็ได้ยาคล้ายๆกัน แต่เป็นยาเม็ด กว่าเราจะกลับถึงบ้านก็เกือบสี่ทุ่มแล้วล่ะ น้องพิงค์ยอมกินยา ไม่ค่อยดื้อแล้วค่ะ เพราะอยากหายจะได้ไปเที่ยวเดอะมอลล์ และไปเล่นบ้านบอลไว ๆ

แม่ลืมบอกเวลาไปค่า ที่เล่าไปเมื่อกี้ คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน (28 เม.ย.) เจ้าค่ะ

ตอนนี้ต้องบอกป้าอ๋อยให้หายไวไว

ต้องขอป้าอ๋อยทานยาแบบมีความสุขให้น้องพิงค์ดูจะได้ทานยาง่ายขึ้น?

อิอิ