ขณะเวลา 18.52 น. อาการของน้องพิงค์เป็นไงบ้าง ขอให้หายไว ๆ น่ะค่ะ สงสัยอากาศเปลี่ยนปรับตัวไม่ทัน

ตอนนี้ 19.05 น. แล้วน้องพิงค์เป็นอย่างไรบ้าง ป้าอ้อยเป็นห่วงจ้า

เมื่อคืนพอน้องพิงค์กินยาลดไข้ สักพักไข้ก็ลดลง  เช้าวันนี้ วันเสาร์  ไข้เริ่มกลับมาใหม่ อยู่ที่ประมาณ 38 องศานิดๆ  ต้องเริ่มทำการเช็ดตัว และให้กินยาอีกครั้งแล้วครับ 

สรุป น้องพิงค์ มีอาการไข้เมื่อวันพฤหัสฯ ตอนค่ำ  แต่ไม่ยอมกินยา  มาเริ่มยอมกินยา เมื่อเช้าวันศุกร์  ไข้ลดลงเมื่อกินยาเข้าไป  น้องพิงค์ยังมีอาการร่าเริงเล่นเป็นปกติ  แต่พอหมดฤทธิ์ยา อาการไข้ก็กลับมาใหม่   พ่อกับแม่จะรอดูอาการจนถึงเช้าวันอาทิตย์  หากไข้หวัดยังไม่หาย  จะพาไปโรงพยาบาลธนบุรี ครับ

ค่ำวันเสาร์ ยาหมดเร็วเกินคาด เพราะว่าน้องพิงค์กินบ้าง บ้วนออกบ้าง  ดังนั้น พ่อ แม่ และป้าอ๋อย จึงตัดสินใจพาน้องพิงค์ไป ร.พ.ธนบุรี  เมื่อประมาณทุ่มครึ่ง

น้องพิงค์ยังคงกลัวหมอเหมือนเช่นเคย  ร้องไห้และพูดซ้ำๆว่า "หนูไม่อยากนอน" เพราะมาทีไรถูกจับนอนฉีดยาที่ต้นขาทุกที   ครั้งนี้คุณหมอจึงไม่ได้ให้นอน เพราะไม่ต้องฉีดยา  เพียงแค่ให้พยาบาลเช็ดตัว เพราะไข้ขึ้นสูงมาก เลย 39 องศา จากนั้นก็สั่งให้กินยาลดไข้  ยาแก้อักเสบ เพราะคอแดง  ยากันชักเพราะไข้สูง และยาละลายเสมหะ  ค่ายาเจ็ดร้อยกว่าๆ (ลดลูกข้าราชการให้แล้ว)

วันพรุ่งนี้หมอนัดตรวจซ้ำ หากไข้ไม่ลดหมออาจจะต้องขอเจาะเลือดดูด้วย

มีเรื่องขำๆจากการไป รพ.เมื่อค่ำวันเสาร์มาเล่าสู่กันฟัง น้องพิงค์กลัวการไปหาหมอมาก พยาบาลวัดไข้แล้ว ก็ให้ไปเช็ดตัวเพราะไข้สูง ปากก็พร่ำ "น้องพิงค์ไม่อยากนอน คุณหมอน้องพิงค์ไม่อยากนอน" พูดอย่างนั้นราวกันแผ่นเสียงตกร่อง จนพี่พยาบาลขำ พี่ให้กินยาก็ยอมกินแต่โดยดี แต่ก็ร้องไม่นอนๆๆๆๆ ต้องจับยืนเช็ดตัวจนไข้ลด  ช่วงที่รอพบคุณหมอ (ซึ่งนานเหมือนกันเพราะวันนั้นมีเด็กไม่สบายมาหาหมอเยอะเหมือนกัน) น้องพิงค์ก็บอกอยากกลับบ้าน แต่แม่บอกว่าต้องรอจ่ายสตางค์ก่อน น้องพิงค์ก็เชื่อและพูดเล่นเหมือนเดิม แต่ก็ระแวงๆๆ เวลาพยาบาลเรียกชื่อเด็กคนอื่นๆ เข้าไปพบคุณหมอ ถ้าชื่อไหนคล้ายชื่อตัวเองก็ผวา 555.... สุดท้ายพอพี่พยาบาลเรียกชื่อให้ไปพบหมอ น้องพิงค์ก็เริ่มเปิดแผ่นเสียงอันเดิม คือ "น้องพิงค์ไม่อยากนอน หนูไม่อยากนอน" จนผู้ปกครองที่เขาพาลูกมาหาหมอเขาแซวว่า หนูพูดอย่างนี้จนทุกคนได้ยินหมดแล้วลูกว่าหนูไม่อยากนอน  พอเจอหน้าหมอก็พูดอยู่อย่างนี้จนคุณหมอต้องหัวเราะออกมา บอกว่า หนูพูดครั้งเดียวก็พอ หมอได้ยินแล้ว ก็เลยจับให้นั่งตักป้าอ๋อย คุณหมอตรวจดูหู วัดที่หน้าอก หลัง ให้อ้าปาก น้องพิงค์ก็จำยอมพร้อมบ่นไป แถมบอกหมอว่า ไม่เอาช้อน (เวลาอ้าปากให้หมอดูเคยอ้วก เลยกลัวช้อนหมอมากหน่อย 555) สุดท้ายจากการร้องไห้มากไปหรือเปล่าไม่รู้ คอแดง อักเสบ เลยต้องได้ยาอักเสบมาด้วย อิอิอิ... และมียาแก้ไอ เพราะป้าอ๋อยกับพ่อบอกว่าน้องพิงค์ไอด้วย

ขอบคุณป้าอ้อยมากค่ะ ตอนที่น้องพิงค์ไม่สบาย คนที่มีอาการคล้ายๆจะติดไข้คือป้าอ๋อยกับพ่อ เพราะโดนน้องพิงค์จามรดหน้า แต่แม่รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหางคือ จะไม่เอาหน้าไปยื่นให้น้องพิงค์จามใส่เด็ดขาด ถ้าต้องหอมกัน ก็ต้องกลั้นหายใจไว้ก่อน น้องพิงค์ชอบมาหอมแม่มากค่ะ เลยต้องระวังตัว 555...ตอนนี้น้องพิงค์หายแล้วค่ะ แต่ต้องกินยาแก้อักเสบต่ออีก 1-2 มื้อ ก็ร้องไห้ทุกครั้งเวลาจะให้กินยาแหละค่ะ ดีที่พ่อนั่งกำกับเลยไม่กล้าแผลงฤทธิ์มากเท่าไหร่

น้องพิงค์เป็นไข้ต้องขยันเช็ดตัวนะครับ เพราะการเช็ดตัวจะช่วยลดไข้ได้ดีกว่ายาเพราะการระบายความร้อนออกจากร่างกายทางรูขุมขน แต่ต้องเช็ดให้ถูกวิธีนะครับการกินยาต้องระวังไม่ซื้อยากินเอง เพราะจะอันตรายถ้าเราไม่รู้ว่าน้องพิงค์เป็นไข้เลือดออกขอให้น้องพิงค์หายไวไวนะครับอยากเห็นน้องพิงค์ร่าเริงแจ่มใสทุกวัน รู้เปล่าว่าเข้ามาชมเวปไซร์ของน้องพิงค์ทุกวันเลยครับ เพราะชอบน้องพิงค์น่ารักอยากให้ลงรูปเยอะๆครับ

ขอบคุณครับ