“จดหมายรักถึงภาพยนตร์” เป็นประเภทที่ยุ่งยากบาคาร่า 888 สั่นคลอนไปตามความหลงระเริงของอุตสาหกรรมเมาลิน กฎของฉันคือภาพยนตร์เรื่องใดเรื่องใดก็ตามถ้าเป็นเรื่องดีก็เป็นจดหมายรักของภาพยนตร์อยู่แล้ว เทมเพลตมีแนวโน้มที่จะเศร้าโศกและหวานอมขมกลืน โศกนาฏกรรมลามกอนาจารสำหรับโรงละครที่เกือบจะว่างเปล่าและเกือบสูญเสียเยาวชน บางทีในอนาคตอาจมีหนังที่เป็นจดหมายรักให้สตรีมเมอร์ หนังเศร้า คนดูหน้าจอทีวีว่างเปล่า ยกเว้นแต่ไตเติ้ลการ์ดใบเดียวที่ประกาศว่าสตรีมเมอร์เจ๊งเพราะหนี้สินที่ไม่ยั่งยืน … ก่อนที่จะครุ่นคิดสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น โรงหนัง.

 

แต่แซม เมนเดส ซึ่งออกฉายเดี่ยวครั้งแรกในฐานะมือเขียนบทและผู้กำกับ ได้นำสไตล์และแก่นแท้ของรูปแบบนี้มาฟื้นคืนชีพด้วยบทละครที่เข้มข้น สะเทือนใจ และแสดงได้อย่างสวยงามเกี่ยวกับความรัก ชีวิต และศิลปะที่เปราะบางของการถ่ายทำภาพยนตร์ – นำแสดงโดย Olivia Colman และถ่ายทำอย่างยอดเยี่ยมโดย Roger Deakins และเขาทำอย่างเร่งด่วนมากขึ้นเมื่อโรงหนังอยู่ภายใต้การคุกคามอีกครั้งหลังโควิด ภาพยนตร์เรื่องนี้หยิบเอาบางสิ่งจากความอ่อนโยนและความเศร้าของภาพยนตร์อย่าง The Smallest Show on Earth หรือ Cinema Paradiso หรือ The Last Picture Show – เพิ่มความเหงาเล็กน้อยของ Jeanne Dielman จาก Chantal Akerman แต่ Mendes นำเสนอความรู้สึกที่โดดเด่นในละครส่วนตัวของเขาเอง การรับมือกับนักแสดงที่คล่องแคล่ว และการฟันหวานของเขาสำหรับการตบตู้เพลงที่ติดหู ซึ่งเป็นสไตล์ที่ฉันจำได้จาก American Beauty ของเขา ที่นี่เราได้รับเสียงกระหึ่มจาก Dylan"s It"s Alright, Ma (I"m Only Bleeding) และ You Turn Me on I"m a Radio ของ Joni Mitchell

 

 

ผู้จัดการโรงหนังที่หดหู่ชื่อว่าฮิลารีซึ่งรับบทโดยโคลแมนอย่างน่าอัศจรรย์ ทำงานที่โรงภาพยนตร์ (สมมติ) ชื่อเอ็มไพร์ที่ริมทะเลมาร์เกทในปี 1981 ขณะที่หงส์อังกฤษดำดิ่งสู่ภาวะเศรษฐกิจถดถอย การว่างงาน และการเหยียดเชื้อชาติอย่างกว้างขวาง ฮิลลารีเป็นคนมีมโนธรรมและอุทิศตนให้กับงานของเธออย่างแท้จริง: ขายตั๋ว ตรวจใบเสร็จ ทำความสะอาดหอประชุมหลังการแสดง ผู้คนที่ทำงานที่ Empire เป็นครอบครัว - แปลก ๆ - กับผู้จัดการที่ไม่พอใจและขี้โอ่ คุณ Ellis (Colin Firth) นักฉายภาพโดยเฉพาะ Norman (Toby Jones) และผู้ช่วย Neil (Tom Brooke) และ Janine (Hannah Onslow) แต่ฮิลารีซึ่งอาศัยอยู่ตามลำพังและดูเหมือนว่าจะเข้ารับการรักษาอาการป่วยที่ไม่ได้กล่าวถึงเมื่อปีก่อน กำลังจมดิ่งสู่ความโศกเศร้า ความสัมพันธ์ที่เลวร้ายของเธอกับชายที่แต่งงานแล้วที่ไม่ใส่ใจซึ่งพูดสิ่งที่ไม่เซ็กซี่อย่างน่ากลัวในระหว่างการแสดง ( “ลาของคุณรู้สึกดีมากในมือของฉัน”) และฮิลารีก็มีความเฉลียวฉลาดของตัวอาคารโรงหนังที่มืดมน ซึ่งเธอเดินเตร็ดเตร่ไปตามทางเดิน จักรวรรดิต้องปิดหน้าจอสองในสี่จอและบาร์ชั้นบนทั้งหมดเนื่องจากรายรับในบ็อกซ์ออฟฟิศลดลง และฮิลารีเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับความลับนี้ ห้องแห่งความว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยนกพิราบที่เต็มไปด้วยนกพิราบ

 

 

 

แต่แล้วจักรวรรดิก็จ้างคนขายตั๋วคนใหม่: สตีเฟนบาคาร่า (รับบทโดย Micheal Ward ที่เปิดเผยทางอารมณ์และเห็นอกเห็นใจ) ชายหนุ่มผิวดำที่มีความเชื่อมโยงกับฮิลารีทันที ความสัมพันธ์ของพวกเขาเบ่งบาน แต่ธรรมชาติของความเศร้าของฮิลารีกลับเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ พื้นผิว.

 

มีฉากฉากที่ยอดเยี่ยมใน Empire of Light: ทุกคนโดยเฉพาะคุณเอลลิสที่มีความสำคัญในตัวเอง ตื่นเต้นกับข่าวที่ว่าโรงภาพยนตร์จะฉายรอบปฐมทัศน์พิเศษระดับภูมิภาคของ Chariots of Fire ซึ่งเป็นภาพยนตร์ยอดฮิตประจำฤดูร้อนปีนั้น บุคคลสำคัญมากมายปรากฏตัว – แต่ค่ำคืนที่ยิ่งใหญ่กลับถูกกลบด้วยฉากอันน่าสยดสยองที่ฮิลารีสร้างขึ้นในห้องโถง เมื่อภาพยนตร์เริ่มฉาย ซึ่งสร้างความเจ็บปวดเหนือจริงและเฮฮายิ่งขึ้นด้วยเสียงเพลงที่ไพเราะของเพลงธีมอิเล็กทรอนิกส์ของ Vangelis ที่อยู่เบื้องหลัง เสียงตะโกนเริ่มขึ้น มีภาพยนตร์อื่น ๆ ในยุคนั้นเข้าฉาย แต่บางทีอาจเหมาะสมที่ Empire จะแสดงเรื่อง Being There นำแสดงโดย Peter Sellers ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายของเขาและการกลับมาในรูปแบบของเขา (ฉันพบว่าตัวเองนึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายของเซลเลอร์สที่ว่าภาพยนตร์ส่วนใหญ่ในยุค 70 ของเขาไม่ได้รับความนิยม โรงภาพยนตร์จะสวมมันหากต้องการให้หอประชุมว่างเปล่า เพื่อที่พวกเขาจะได้ดูดฝุ่นทำความสะอาด)

 

Empire of Light เป็นภาพยนตร์ที่อ่อนหวาน จริงใจ และมีมนุษยธรรม ซึ่งไม่อายต่อความโหดร้ายและการเหยียดเชื้อชาติที่เกิดขึ้นตามท้องถนนนอกโรงภาพยนตร์: The Empire กำลังฉายเรื่อง Stir Crazy นำแสดงโดย Richard Pryor และ Gene Wilder กำกับโดย Sidney Poitier – ข้อความแห่งความหลากหลาย หากในปี 1981 สหราชอาณาจักรสนใจที่จะฟัง เห็นได้ชัดว่าเป็นงานแห่งความรักสำหรับ Sam Mendes: ความรักได้รับการตอบแทน