ในปี ค.ศ. 1905 MH Gordon นักจุลชีววิทยาได้ศึกษาสุขอนามัยในบรรยากาศของสภาสามัญแห่งสหราชอาณาจักรหลังการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ในหมู่สมาชิก เขาประสบความสำเร็จในการตรวจสอบการเข้าถึงเชิงพื้นที่ของละอองลอยและละอองที่ประกอบด้วยเชื้อโรค แม้ว่าจะมีโคโลนีของแบคทีเรียอยู่บนจานใกล้ลำโพงมากกว่า บาคาร่า เขาไม่สามารถดำเนินการใดๆ ต่อไปได้เนื่องจากไม่มีเทคนิคการทดลองที่ดีกว่าในขณะนั้น นักระบาดวิทยาชาวอเมริกันผู้มีชื่อเสียง Charles V. Chapin ได้ให้แนวคิดเกี่ยวกับการติดเชื้อจากการสัมผัสครั้งแรก กล่าวคือ การติดเชื้อที่ไม่ได้มาจากสิ่งแวดล้อม แต่มาจากมนุษย์โดยตรงหรือโดยผ่านความใกล้ชิด เป็นจุดเปลี่ยนในประวัติศาสตร์ของการแพร่โรคในอากาศ Chapin ตั้งครรภ์จากการติดเชื้อในอากาศเป็นการติดเชื้อจากระยะไกล และความคิดและสมมติฐานที่ไม่ได้รับการพิสูจน์ของเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นข้อพิสูจน์การแพร่กระจายของละอองฝอย ข้อผิดพลาดนี้ยังคงฝังแน่นในอีกหลายปีข้างหน้า แม้กระทั่งในช่วงเริ่มต้นของการระบาดใหญ่ของ COVID-19 กระบวนทัศน์การแพร่กระจายของละอองลอยครอบงำจนถึงจุดเริ่มต้นของการระบาดใหญ่ของ COVID-19ประสิทธิผลของวัคซีนที่แน่นอนสำหรับวัคซีน mRNA COVID-19 ขนาดที่สามและสี่ต่อ Omicron

 ความต้านทานต่อการรับรู้ถึงการแพร่เชื้อ SARS-CoV-2 ในอากาศอาจเกิดจากความผิดพลาดในอดีต ในการศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้ที่ตีพิมพ์ในIndoor Airนักวิจัยได้ค้นหาต้นกำเนิดของการดื้อต่อการรับรู้ถึงการแพร่ระบาดในอากาศระหว่างการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) โดยองค์กรสาธารณสุขสำคัญๆ ซึ่งรวมถึงองค์การอนามัยโลก (WHO) และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคแห่งรัฐ (US-CDC) การยอมรับหลักฐานการแพร่กระจายของ coronavirus 2 (SARS-CoV-2) กลุ่มอาการทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรงในอากาศก่อนหน้านี้ จะช่วยลดความพยายาม เวลา และเงินที่สูญเปล่าไปกับการยึดมั่นกับการใช้สิ่งแทรกแซง เช่น การฆ่าเชื้อที่พื้นผิวและอุปสรรคของลูกแก้วด้านข้าง ซึ่งไม่มีประสิทธิภาพในการควบคุมไวรัสโควิด-19 ต่อจากนั้น ประชาชนทั่วไปจะเน้นไปที่การระบายอากาศ การกรอง และการใช้หน้ากาก ด้วยความพอดีและตัวกรองที่ดีขึ้น แม้แต่ในบ้านที่เว้นระยะห่างทางสังคมได้ ส่วนหนึ่ง WHO และ CDC ลังเลที่จะใช้การแพร่เชื้อ SARS-CoV-2 ทางอากาศแม้จะเผชิญกับหลักฐานอันเนื่องมาจากข้อผิดพลาดทางแนวคิดที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งศตวรรษที่ผ่านมาและกลายเป็นการฝังตัวในด้านสาธารณสุข ระบาดวิทยา และการป้องกันการติดเชื้อ เกี่ยวกับการศึกษาในการศึกษาครั้งนี้ นักวิจัยได้ศึกษาทฤษฎีทางประวัติศาสตร์ของการแพร่โรคตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน และวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องใน PubMed, Google Scholar และ Web of Science เพื่อเน้นย้ำถึงแนวโน้มสำคัญที่นำไปสู่การนำทฤษฎีหยดของการแพร่โรคมาใช้ นอกจากนี้ พวกเขายังปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญเพื่อระบุเอกสารที่เกี่ยวข้องอื่นๆ ในหัวข้อเหล่านี้ นอกจากนี้ ทีมงานยังดำเนินการติดตามย้อนหลังเพื่อติดตามเอกสารอ้างอิงและติดตามแหล่งที่มาไปข้างหน้าใน Google Scholar เพื่อดูว่าแหล่งอื่นใดอ้างอิงโดยใช้การติดตามไปข้างหน้า

นอกจากนี้ นักวิจัยยังใช้วิธีการแบบ Hermeneutic เพื่อพัฒนาคำบรรยายของวรรณกรรมที่ระบุและแสดงให้เห็นว่านักวิทยาศาสตร์ได้กำหนดแนวคิดในการแพร่ของโรคบางชนิดอย่างไร และหลักฐานเชิงประจักษ์อะไรที่ทำให้นักวิทยาศาสตร์ต้องแก้ไขแบบจำลองเหล่านั้น พวกเขาปรับปรุงการตีความโดยค้นหาการศึกษาที่ไม่ยืนยันที่ท้าทายแบบจำลองและสมมติฐานของโรคที่มีอยู่

ประวัติโดยย่อของการถ่ายทอดโรคงานเขียนฮิปโปเครติคในกรีกโบราณเสนอว่า miasmas (หรืออากาศไม่ดี) ส่งผ่านอากาศเพื่อทำให้เกิดโรคระบาด Marcus Terentius Varro นักวิชาการชาวโรมันเสนอว่าหนองน้ำเพาะพันธุ์สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ลอยอยู่ในอากาศและเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ทางปากและจมูกเพื่อทำให้เกิดโรคร้ายแรง โดยไม่คำนึงถึงรูปแบบการแพร่เชื้อ - อากาศไม่ดีหรือสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก - ในอดีต การติดเชื้อในอากาศมักไม่ถูกมองว่าเป็นโรคติดต่อและแพร่จากคนสู่คน อันที่จริง การสร้างโหมดการส่งสัญญาณนั้นยากด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์และสังคมวิทยา นอกจากนี้ หากไม่มีกล้องจุลทรรศน์และทฤษฎีโรคของเชื้อโรค ก็ยากที่จะแยกแยะระหว่างโหมดการแพร่เชื้อต่างๆ ที่เป็นไปได้ Girolamo Fracastoro ในปี ค.ศ. 1546 ได้กำหนดทฤษฎีการแพร่กระจายของโรคจากคนสู่คน เขาเสนอว่าเมล็ดพันธุ์ของ "การติดเชื้อ" หรือ "เซมินาเรีย" ที่ก่อให้เกิดโรคสามารถถ่ายทอดผ่านสามโหมด: ทางตรง ทางอ้อม และในระยะไกล บาคาร่า การติดเชื้อซึ่งเขาคิดว่าเป็นสารเคมีนั้นรุนแรงที่สุดในระยะไกล ประมาณ 50 ปีต่อมา Hans และ Zacharias Janssen ได้คิดค้นกล้องจุลทรรศน์ในปี 1590 ซึ่งนำไปสู่การค้นพบจุลินทรีย์ ซึ่งเป็นโรคติดต่อที่แท้จริง ระหว่างการระบาดของอหิวาตกโรคในลอนดอน ค.ศ. 1854 จอห์น สโนว์สังเกตเห็นว่ากรณีต่างๆ ได้รวมตัวกันเป็นหมู่คณะในเขตเลือกตั้งเฉพาะในลอนดอน เขาเกลี้ยกล่อมเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นให้ถอดที่จับปั๊มน้ำบรอดสตรีทเพื่อยุติการแพร่ระบาด อิกนาซ เซมเมลไวส์ ผู้บุกเบิกการแพร่ระบาดอีกราย แสดงให้เห็นว่าการล้างมือช่วยลดการเสียชีวิตจากไข้ในเด็กในคลินิกคลอดบุตร

ในปี พ.ศ. 2404 ปาสเตอร์ได้ทำการทดลองเพื่อแสดงการมีอยู่ของจุลินทรีย์ที่มีอยู่ในอากาศ อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายยุค 1880 เท่านั้นที่ทฤษฎี miasma ได้รับความนิยมลดลง การค้นพบจุลินทรีย์ในฐานะตัวแทนโรคไม่ได้ขจัดความท้าทายในการกำหนดโหมดที่พวกมันถูกส่งผ่านระหว่างมนุษย์โดยสิ้นเชิง

 ในอีกตัวอย่างหนึ่งของความซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับโหมดการส่งต่อโรค ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่เชื่อว่าวัณโรคแพร่กระจายเมื่อฝุ่นของเสมหะแห้งที่ตกลงบนพื้นหรือวัตถุปนเปื้อนอื่นๆ กระจายไปในอากาศ ในความเป็นจริง สารคัดหลั่งจากผิวหนังของผู้ป่วยที่ลอยอยู่ในอากาศทำให้เกิดวัณโรค Flügge และผู้ทำงานร่วมกันเป็นคนแรกที่ใช้คำว่าหยดเพื่ออ้างถึงอนุภาคอากาศบริสุทธิ์ทุกขนาดรวมถึงละอองลอย