วันอาทิตย์เราออกเดินทางจากบ้านเวลา 8.30 น. ตอนแรกแม่คาดว่าจะออกให้เร็วกว่านี้คือ 6.00 น. เพราะไม่อยากถึงกรุงเทพฯค่ำเกินไป ตลอดทางเราเจอฝนตกทั้งตกนิดๆ ตกหนัก ถึงตกหนักมาก โดยเฉพาะที่กำแพงเพชรและนครสวรรค์ เวลาประมาณ 4 โมงเย็นพ่อเลี้ยวขวาเข้าทางเลี่ยงเมืองนครสวรรค์เนื่องจากไม่อยากเจอรถติดในเมือง 2-3 เที่ยวหลังมานี้เราใช้เส้นทางนี้แทนเพราะว่าเร็วกว่า ไม่ต้องไปเจอรถติดในเมือง และตอนนี้ถนนเป็นสี่เลน ไม่ต้องวิ่งสวนทางกันเหมือนตอนเปิดใช้ใหม่ๆ และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดว่าจะเจอก็เกิดขึ้น เมื่อรถวิ่งไปเกือบถึงเส้นบรรจบกับทางหลัก ในระยะอีกประมาณ 200 - 250 เมตร รถก็เริ่มเคลื่อนตัวช้าลง จากที่วิ่งกันปกติ พ่อก็แปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น อาจเป็นอุบัติเหตุ หรือซ่อมถนน แต่มันไม่ใช่ทั้งสองอย่าง ถนนเริ่มมีน้ำเจิ่งนอง อ๋อ .. น้ำท่วมนั่นเอง สงสัยระบายไม่ทัน ก็คิดว่าไปเป็นไร ค่อยๆ ขับตามรถคันหน้าไป แต่การณ์ไม่เป็นอย่างนั้น น้ำเริ่มขึ้นสูงขึ้น ๆ มันเป็นน้ำป่าที่ไหลลงมาจากเขา เพราะถนนช่วงก่อนจะเลี้ยวไปสมทบกับเส้นหลักต้องลอดถนนเส้นหลัก และอยู่เชิงเขา น้ำป่ามาเยอะมาก จนทุกคนเงียบกริบ แม้แต่น้องพิงค์เองที่เล่น เย้วๆๆ มาตลอดก็เงียบ ภาวนาให้รถคันหน้าเคลื่อนผ่านไปได้ และรถเราไม่ดับระหว่างทาง ระยะทางอันตรายนั้นอยู่ประมาณ 100 - 150 เมตร ใจตุ้มๆ ต่อมๆ กันหมด มันเป็นช่วงเวลาที่ระทึกใจมาก ยิ่งมีน้องพิงค์มาด้วย ยิ่งทำให้ความเป็นห่วงมีมากขึ้นทวีคูณ กระแสน้ำมันไหลเชี่ยวยังกับน้ำในลำธาร พ่อบอกว่าหลังจากที่เราผ่านมาได้ไม่กี่นาที รถคันอื่น ๆ อาจต้องกลับรถหนีน้ำแล้ว เพราะน้ำมันเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวๆ ฟุตกว่า คิดแล้วก็ยังอดใจหายไม่ได้ แม่ได้ถ่ายวิดีโอคลิปไว้ด้วยนิดหน่อย ตอนที่เราขับพ้นมาได้ ก็มาเจอรถปิคอัพคันหนึ่งจมน้ำอยู่ครึ่งค่อนคันด้วย อาจจะเป็นรถคันแรก ๆ ที่ขับมาเร็วแล้วมาเจอกระแสน้ำ เลยทำให้ล้อหมุนเคว้ง พ่อเดาเอา เพราะว่าในสถานการณ์อย่างนั้นไม่มีใครกล้าลงจากรถมาเลยสักคน
| 
